คนเราสุดเเสนจะลำบากเหลือหลายกับชีวิตจริงที่ไม่ได้อิงนิยาย บางครั้งความคิดก็ทำให้คนเราเพ้อฝันไปต่างๆ นานา มันกลับทำให้อนาคตมาเป็นอุปสรรคในปัจจุบัน
การกระทำใดๆ ก็เเล้วเเต่อย่าพึ่่งพูดว่าความสำเร็จ หรือเป็นได้ ทั้งๆ ที่สิ่งเหล่านี้ยังมาไม่ถึงหรือยังไม่เกิด จนทำให้ความคิดอยู่กับอนาคตตลอดเวลา จนทำให้การดำเนินชีวิตกลับตาลปัตร การพูดก็เหมือนประนึ่งคมมีด เมื่อใดที่เราพูดสิ่งใดออกไป ถ้าพูดไปเเล้วมันเกิดขึ้นจริง มันก็ดี เเต่เมื่อใดพูดออกไปเเล้วมันไม่มีทางที่จะเกิดขึ้นจริง ชีวิตก็จะยุ่งเหยือง เพราะชีวิตไม่ใช่นิยาย ไม่ใช่ละคร ที่จะกำหนดให้ตัวละครดำเนินเรื่องตามบทได้ หรือเเม้เเต่ตอนจบก็จบเเบบมีความสุข เเต่ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร บางตอนร้าย บางตอนดี บางตอนผสมร้ายดี หรือบางตอนมีความสุข
ฉะนั้นเเล้ว การกระทำสิ่งใดก็เเล้วเเต่จงมองปัจจุบันเป็นที่ตั้ง เอาความคิดปัจจุบันเป็นจุดยื่น เอาใจอยู่กับปัจจุบัน ซึ่งเมื่อ พูด คิด อ่าน เขียน ทำสิ่งใดๆ ก็จะประสพความสำเร็จ ปัจจุบันทำดี อนาคตย่อมดีด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น